(English: see below)
Op 7 maart 2015, zowat een jaar geleden, duwde ik, ondersteunt door het Kortrijkse begijnhof, een oproep tot sponsering voor een begijnenboek de wereld in. Het idee was ontstaan enkele maanden eerder, de voorbereidingen (o.a. inwerking in het archiefwezen) namen zes maanden in beslag. De crowdfunding lanceren betekende een risico nemen: zouden mensen willen steunen? Was Vlaanderen (en daarbuiten) klaar voor een boek vanuit vrouwelijk perspectief genaamd ‘Wijze vrouwen’?
Het antwoord werd snel duidelijk: ‘ja’. En zo geschiedde: ik dook in de wereld die het begijnse erfgoed rijk is, een ware ‘Reformatie’ in tijdsbesteding en ideeëngoed. Eén ding werd me snel duidelijk: deze vrouwen waren ‘van alle markten thuis’. Als projectleidster verdiepte ik me in deze ‘markten’: (politieke) geschiedenis, theologie, archiefwerk alsook opzoekmethoden, lezen, schrijven, onderzoekers bevragen en verslaggeving.
Ondertussen is er een jaar van hard werken voorbijgegaan, één derde van het begijn(hoof)se parcours is achter de rug. Momenteel ligt de nadruk op verwerking en schrijven aan de laatst bezochte archieven van Vlaams-Brabant. Vanaf mei gaat het onderzoekswerk richting noorden.
Foto en ontwerp: W. Vandamme
Alhoewel archieven en bibliotheken een rijk arsenaal aan materiaal bieden, is me ondertussen duidelijk geworden dat ‘geschiedenis’ breder is dan dat: het is iets dat de begijnen elke dag ‘leefden’ en waar ze soms op gewiekste wijze gebruik van maakten. Ik vraag me af hoeveel, al dan niet religieuze zaken, ‘in de minne’ werden geregeld.
Een jaar geleden begon ik groen maar vastberaden aan dit begijnse avontuur, ondertussen komt het terrein me vertrouwder over. De (onderzoeks)weg doorheen het Vlaamse land bewandelende, bracht me in contact met uiteenlopende situaties en een rijke variatie aan mensen. Ik maakte kennis met onbekende poorten, geboden kansen, ondersteunende woorden, maar ook jaloezie, vertrouwenskwesties en de nood aan juridische kennis. De passie is echter enkel maar gegroeid, de vrouwen blijven me verbazen. Onder de suikerzoete, 19e eeuws geromantiseerde laag van deze vrouwen ligt een zee van 800 jaar herstorisch erfgoed dat mij tot op vandaag blijft begeesteren.
(English)
At about one year ago, on March 7th 2015, and supported by the beguinage of Kortrijk I lanced a call to gather fundings for a book about the beguines. The idea was born a few months before that particular month. Preparations (e.g. learning how to do archive work) took a period of six months. Putting the crowdfunding out was taking a risk: would there be support for ‘Wise women’? Where people in Flanders (and abroad) ready for a book from a feminime perspective?
These questions were quickly answered: ‘yes’. And so it happened I dove into the world of the beguine heritage. Now I can call it a ‘Reformation’ on ideas and how to spend my time. One thing got clear to me: these women brought many fields together. This made me wanted to explore them: theology, archive work, research methods, interviewing other researchers,…
One year of hard work has past, one third of the road lays behind me. At this moment the focus is put on writing about the beguinages of the central part of Flanders. From May on the north side of Belguim will be visited.
One thing is defenitely clear to me: although libraries and archives show a rich collection of information, the word ‘herstory’ are so much broader then that. The beguines lived every day their heritage. I truly believe many things were not written down.
One year ago I started this aventure with a determined heart and a searching spirit. Walking this road, I got to meet different people and situations. I got chances, supporting deeds and words, but also negativity. The beguines keep on surprising me, my passion grows. Underneath the in the 19th century romantised, sugary layer on the beguines there’s an ocean of 800 herstorical heritage that keeps me inspired.
© Debby Van Linden
Begijnhovenqueeste 