De queeste – The quest…

Een queeste word omschreven als: ‘een zoektocht naar wijsheid’. In deze zoektocht of levenstaak heeft men te maken met te overwinnen hindernissen, komt men helpers tegen en vindt men wijsheid door de ervaringen zelf.

Mijn queeste begon lang nog voordat ik wist dat dit woord bestond. Om te kunnen ontkiemen en bloeien naar wijsheid, had ik volgende elementen nodig:

• een voedende grond : een geschiedenis met sterke vrouwen (herStory i.p.v. hiStory) als rolmodellen en voorgangsters om via een talrijk en sterk wortelstelsel hun voedende woorden, beeldende erfenis en mature kennis stevig te ankeren.
• een  koesterend en liefdevol (zon)licht: begeestering en bezieling, een sterke interesse om het goddelijke van de eigen, innerlijke stem te leren herkennen.
• wind en water: steun en bemoediging van vrienden en helpers als injecties van levenskracht, van water; de wind als richtingaanwijzer om te leren mee te waaien en mee te ruisen, wandelend op pad.

Lezende in het boek ‘De ontembare vrouw’ van Cl. P. Estés sprokkelde ik een aantal waardevolle adviezen bijeen:

• ‘Ga, ook als je bang bent,… ga.’: wees niet bang voor het ‘niet weten’, geef gehoor aan de roep, zelfs al heb je geen idee waarheen, in welke richting of hoelang de tocht zal duren. Ga. ‘Niets doet het licht zo goed uitkomen als de duisternis.’
• Omring jezelf met warme mensen: breng je ideeën naar plaatsen waar ze gesteund worden. ‘We hebben alle schouderklopjes en engelenvleugels nodig die we maar kunnen vinden.’ Vraag om steun op praktisch, emotioneel en/of informatief vlak.
• Rust tussentijds en ga dan verder, ga door:  Ga naar die innerlijke plaats die ‘thuis’ noemt om op krachten te kunnen komen en vanuit een nieuwe balans des te standvastiger en steviger door te kunnen wandelen.
• Neem de tijd: de uiterlijke kloktijd van uren, minuten, … heeft een ander ritme en volgt andere fasen dan de innerlijke tijd. Een innerlijk proces is eerder circulair dan lijnrechtig.

The definition of ‘a quest’ can be described as ‘searching for wisdom.’ During this event or life task there are obstacles to conquer, there are encounters with people who offer help,… all this to realize that wisdom is gained through experiencing every step of the road.

My quest started long before I knew of the existence of this word. To germinate and to flourish I needed a few tools:

• a life-giving ground: a past of women (herStory instead of hiStory) as role models and foremothers. Their words, images and heritage provided a deep and stable root of knowledge.
• a loving (sun)light: ardour and inspiration, a strong need to recognise the divine of my own inner voice.
• wind and water: support and encouragement from friends as sources of vitality (water); the wind as a guide to direct me on the road.

Reading the book ‘Women who run with the wolves’ by Cl. P. Estés I gathered a few precious hints:

• ‘Go, even if you’re afraid,… go.’: don’t be afraid of the ‘not knowing’, follow the call, even if you don’t know where to go, even if you don’t know how long it will take, even if you have no idea about the direction you have to go. Just go. ‘Nothing makes light so bright as darkness can.’
• Surround yourself with warm people: bring your ideas to places where they will be supported. ‘We need all the angels wings and encouriging words we can find.’ Ask for support on all levels: information, practical help and emotional guidance.
• Rest in between and go on: Go to that place you call ‘home’ to gather strenght so you feel balanced again. This is necessary to once again continue the road.
• Take your time: clock time is based on hours, minutes,… this time calculation is different from ‘time within’. Clock time is one-dimensional, kairos time (the feeling of time) follows a circular pattern.